Żeńszeń jest rośliną leczniczą, która ma zdolność do utrzymywania fizycznej witalności przez dłuższy okres czasu i ta jej zdolność jest od dawna wykorzystywana na całym Dalekim Wschodzie. W roku 1843 ruski botanik Carl Anton Meyer nadał nazwę żeńszeniowi "Panax". Rodowa nazwa Panax w języku greckim znaczy "leczący wszystko". Koreański żeńszeń należy do rodzaju żeńszeniów o najlepszej jakości i efektywności. W praktyce przyjęte oznaczenie "żeńszeń koreański" automatycznie oznacza żeńszeń największej jakości. Pokrewne rodzaje żeńszenia rosną w Ameryce Północnej, Japonii, Chinach i Rosji ale od Koreańskiego odróżnią się morfologią i składem. Żeńszeń koreański albo Panax żeńszeń należy do rodziny Araliowatych i do rodzaju Panax, który składa się z sześciu podrodzajów.
Metodologia botaniki systematycznej Englera:
Żeńszeń koreański (oznaczony przez C.A.Meyera jako Panax żeńszeń ) i kolejnych 5 rodzajów Panax.
Od dawnych czasów w lecznictwie używano jedynie żeńszenia koreańskiego, podczas gdy pozostałe rodzaje Panax zaczęto wykorzystywać jedynie niedawno. Na przykład żeńszeń sybiryjski w ogóle nie należy do rodzaju i w zasadzie tylko korzysta z popularności żeńszenia koreańskiego.
Charakterystyka 6 rodzajów Panax:
| Nazwa wspólna (Nazwa botaniczna) | Ilość listków | Wygląd korzenia | Pochodzenie |
|---|---|---|---|
| Żeńszeń koreański (Panax ginseng) | 5 | Ludzkie ciało | Korea, Mandżuria |
| Żeńszeń amerykański (Panax quinquefolium) | 5 | Kształt wrzecionowy | Ameryka Pólnocna |
| Sanczi (Panax. notoginseng) | 7 | Mała marchew | Yunnan (Chiny) |
| Żeńszeń bambusowy (Panax japonicum) | 5 | bambus | Japonia, Yunnan |
| Żeńszeń karłowaty ( Panax trifolium) | 3 | okrągły | Pólnocno-wschodnia Ameryka |
| Zeńszeń himalajski (P. psedoginseng) | 5 | kopułowaty | Nepal |
Dowody geologiczne: skamieniałości rośliny Panax znaleziono w trzeciej warstwie geologicznej – co świadzy o istnieniu rodzaju panax już przed milionami lat.
Żeńszeń zaliczany jest do jednej z najbardziej znanych roślin. Jest najszerzej uznawaną rośliną w tradycyjnej medycynie orientalnej. Różne formy wykorzystania żeńszenia używane są na całym świecie już ponad 7000 lat. Najczęściej używany jest jako adaptogen - normalizator funkcji fizycznych organizmu (np. z jednej stony ma zdolność obniżenia wysokiego ciśnienia krwi, z drugiej strony podwyższa nizkie ciśnienie krwi). Jest ważnym składnikiem leków w tradycyjnej medycynie orientalnej i ze względu na swoje właściwości może działać zarówno prewentywnie jak i leczniczo.
Korzeń żeńszenia nazywany jest "jin-chen", co oznacza "jak człowiek" ze względu na podobieństwo do kształtu ludzkiego ciała. Rdzenni mieszkańcy Ameryki uważali żeńszeń za swoją najświętszą roślinę oraz dodawali ją do wielu receptur leczniczych aby były silniesze. Korzeń żeńszenia przeżyje nawet sto lat. Żeńszeń zawiera wiele witamin (A, B6) i minerałów (np. Cynk), wszystkie ważne substancje niezbędne dla właściwego funkcjonowania systemu immunologicznego i endokrynnego. Saponiny są naturalnymi substancjami podobnymi do steroidów, które dodają żeńszeniowi charakter adaprogenu – a więc pomagają organizmowi pokonać stres i sprostać jego skutkom. Mają one także pozytywny wpływ na nadnercza i zapobiegają ich powiększeniu ( hypertrofii).
Położenie geograficzne żeńszenia koreańskiego:
Żeńszeń koreański rośnie naturalnie jedynie w krajach Dalekiego Wschodu, jedynie na trzech unikatnych miejscach pomiędzy 33°- 48° szerokości geograficznej połnocnej. W Korei (32.31 - 43.2°), China i Mandżuria (43°- 47°) oraz w przybrzeżnych prowicjach Syberii (40°- 48°).
Koreańczycy również dzisiaj trzymają w tajemnicy sposób uprawy żeńszenia podobnie jak kiedyś chińczycy bronili tajemnicy chodowli jedwabnika morwowego i produkcji prawdziwego jedwabiu. Dlatego też do dzisiaj eksport żywych roślin z Korei jest sciśle zakazany i nielegalny eksporter musi się liczyć z twardymi sankcjami aż po karę śmierci.
Pierwsza wzmianka o leczniczym wykorzystaniu żeńszenia pojawiła się w "Shen-Numg Pen-Ts'ao-Ching" (Shen-Nung Pharmacopoeia, A.D. 456-536), w najczęściej czytanej książce Medycyny Orientalnej. Z kolei książka Shi-Zhen Li - ho "Pen Ts'ao Kang Mu" (Encyklopedia Ziół) podkreśla, że żeńszeń był uprawiany już od pradawna ze względu na swoje właściwości.
Uprawa żeńszenia bardzo różni się od uprawy innych roślin. Po uprawie rośliny na jednym miejscu, kolejnych 15 lat na tym samym miejscu roślina nie wyrośnie. Pole musi być bardzo uważnie wybierane, ponieważ plony zależą od jakości ziemi oraz od jej powierzchni. Technika przygotowania ziemi pod uprawę jest bardzo wymagająca. Dwójletnie przygotowania ziemi polega na przykład na mieszaniu ziemi ze świeżymi liściami dębu. Sadzonki żeńszenia są pielęgnowane w specjalnie przygotowanej ziemi. Żeńszeń koreański musi rosnąć w cieniu bez dodania nawozów sztucznych. W skrócie uprawa żeńszenia wymaga dotrzymania tradycyjnych naturalnych technik rolniczych. Kierunek bruzdy określany jest przez busolę w kierunku północno-wschodnim. Stawiane są ochronne balustrady aby broniły bezpośredniemu promieniwaniu słonecznemu. Korzenie zbierane są po ich dorośnięciu do maksymalnej wielkości ale dba się o ich zrównowazoną proporcję między wielkością głowy korzenia, korzeniem głównym a korzeniami bocznymi.
Podniebie musi być łagodne i względnie suche z czterema porami roku. Różnice temperatur pomiędzy dniem i nocą muszą być umiarkowane. Żiemia musi być urodzajna i dobrze odwodniona z odpowiednią ogólną sumą opadów około 1200 mm za rok. Ziemia i powietrze muszą być czyste. Środkowa część Korei jest jedynym obszarem na świecie, który w pelni spełnia wymagania odnośnie tych warunków. Koreańscy producenci żeńszenia posiadają 1000 letnie doświadczenie w jego uprawie , które przekazują z pokolenia na pokolenie, przy czym nie stosują nawozów sztucznych i innych substancji zanieczyszczających.
Żeńszeń koreański G&F jest produktem naturalnym zdrowej żywności, który nie wywołuje żadne szkodliwe albo uzależniające skutki uboczne także przy długim okresie stosowania.
